akordnik
Polish edit
Etymology edit
From akord + -nik. First attested in 1866.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
akordnik m pers
- (dialectal, colloquial) pieceworker
- Synonym: akordowiec
Declension edit
Declension of akordnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | akordnik | akordnicy/akordniki (deprecative) |
genitive | akordnika | akordników |
dative | akordnikowi | akordnikom |
accusative | akordnika | akordników |
instrumental | akordnikiem | akordnikami |
locative | akordniku | akordnikach |
vocative | akordniku | akordnicy |
Derived terms edit
adjective
adverb
nouns
References edit
Further reading edit
- akordnik in Polish dictionaries at PWN