alaranĝi

Esperanto

Etymology

From al- +‎ aranĝi (“to arrange”).

Pronunciation

• IPA^(key): [alaˈrand͡ʒi]
• Rhymes: -and͡ʒi
• Hyphenation: al‧a‧ran‧ĝi

Verb

alaranĝi (present alaranĝas, past alaranĝis, future alaranĝos, conditional alaranĝus, volitive alaranĝu)

1. to adapt, adjust
   • 1910, Eliza Orzeszkowa, translated by L. L. Zamenhof, Marta‎^[1], page 107:

     La mastrino de la magazeno montris al Marta seĝon ĉe unu el la tabloj, poste ŝi turnis sin al juna fraǔlino, kiu en tiu momento estis alaranĝanta multekostan plumon de struto al velura ĉapelo:

     The mistress of the shop showed Martha a chair at one of the tables and then turned to a young lady who at that moment was adjusting a costly ostrich feather on a velvet hat:

Conjugation

Conjugation of alaranĝi present past future singular plural singular plural singular plural tense alaranĝas alaranĝis alaranĝos active participle alaranĝanta alaranĝantaj alaranĝinta alaranĝintaj alaranĝonta alaranĝontaj acc. alaranĝantan alaranĝantajn alaranĝintan alaranĝintajn alaranĝontan alaranĝontajn passive participle alaranĝata alaranĝataj alaranĝita alaranĝitaj alaranĝota alaranĝotaj acc. alaranĝatan alaranĝatajn alaranĝitan alaranĝitajn alaranĝotan alaranĝotajn nominal active participle alaranĝanto alaranĝantoj alaranĝinto alaranĝintoj alaranĝonto alaranĝontoj acc. alaranĝanton alaranĝantojn alaranĝinton alaranĝintojn alaranĝonton alaranĝontojn nominal passive participle alaranĝato alaranĝatoj alaranĝito alaranĝitoj alaranĝoto alaranĝotoj acc. alaranĝaton alaranĝatojn alaranĝiton alaranĝitojn alaranĝoton alaranĝotojn adverbial active participle alaranĝante alaranĝinte alaranĝonte adverbial passive participle alaranĝate alaranĝite alaranĝote infinitive alaranĝi imperative alaranĝu conditional alaranĝus