alfabeet
Dutch edit
Etymology edit
Probably borrowed from French alphabète.
Pronunciation edit
Noun edit
alfabeet m or f (plural alfabeten, diminutive alfabeetje n)
- a literate
Antonyms edit
Derived terms edit
Related terms edit
Estonian edit
Etymology edit
From Latin alphabētum.
Pronunciation edit
Noun edit
alfabeet (genitive alfabeedi, partitive alfabeeti)
- (obsolete) alphabet (a set of letters used in a language, presented in a specific order)
- Synonym: tähestik
Declension edit
Declension of alfabeet (ÕS type 22e/riik, t-d gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | alfabeet | alfabeedid | |
accusative | nom. | ||
gen. | alfabeedi | ||
genitive | alfabeetide | ||
partitive | alfabeeti | alfabeete alfabeetisid | |
illative | alfabeeti alfabeedisse |
alfabeetidesse alfabeedesse | |
inessive | alfabeedis | alfabeetides alfabeedes | |
elative | alfabeedist | alfabeetidest alfabeedest | |
allative | alfabeedile | alfabeetidele alfabeedele | |
adessive | alfabeedil | alfabeetidel alfabeedel | |
ablative | alfabeedilt | alfabeetidelt alfabeedelt | |
translative | alfabeediks | alfabeetideks alfabeedeks | |
terminative | alfabeedini | alfabeetideni | |
essive | alfabeedina | alfabeetidena | |
abessive | alfabeedita | alfabeetideta | |
comitative | alfabeediga | alfabeetidega |