aliboż

Old Polish

Etymology

From alibo +‎ -ż. First attested in 1449.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /alʲibɔ(ː)ʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /alʲibɔʃ/, /alʲiboʃ/

Conjunction

aliboż

1. (hapax, emphatic, attested in Masovia) or
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 24:

     Kaaszdi czlowyek... mozze y yma myecz swego przyprawczą... alyboz rzecznyka (suum advocatum, ... seu prolocutorem)

     [Każdy człowiek... może i ima mieć swego przyprawcę... aliboż rzecznika (suum advocatum, ... seu prolocutorem)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “aliboż”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN