alibo

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *alibo. First attested in 1404–1425.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /alʲibɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /alʲibɔ/

Conjunction

alibo

1. (attested in Masovia) or
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 7:

     Sampyerz alybo strona pozwana

     [Sąpierz alibo strona pozwana]

2. (reduplicated, attested in Masovia) either … or
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 8:

     Dzedzinnich rzecz sandzicz nye bandze mocz na dworze, alysch przed oblycznosczą krolową alybo namnyey szesczi riczerzow (in praesentia regis vel ad minus sex baronum)

     [Dziedzinnych rzecz sędzić nie będzie moc na dworze, aliż przed oblicznością krolową alibo namniej sześci rycerzow (in praesentia regis vel ad minus sex baronum)]

   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 12:

     Wdowa... w szesczi lyath rzecz pocznye, alybo pothem smvdą prawo straczy (vidua infra sex annos... quaestionem inchoabit)

     [Wdowa... w sześci lat rzecz pocznie, alibo potem zmudą prawo straci (vidua infra sex annos... quaestionem inchoabit)]

3. (attested in Masovia) and, as well as
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 7:

     Poszywayanczi alybo pozwani (citans vel citatus) moze ymyecz swego mowczą lyvbo rzecznyka

     [Pozywający alibo pozwany (citans vel citatus) może imieć swego mowcę lubo rzecznika]

4. (attested in Masovia) The meaning of this term is uncertain.
   • 1879 [1410], Jan Tadeusz Lubomirski, editor, Księga ziemi czerskiej 1404-1425. Liber terrae Cernensis‎^[1], Masovia, page 33:

     Isz mø ne mal nigdi poszwacz, alisbi yednaczom opowedzal..., ne mal Marczina poswacz alibo gednaczom opowedzecz

     [Iż mię nie miał nigdy pozwać, aliżby jednaczom opowiedział..., nie miał Marcina pozwać alibo jednaczom opowiedzieć]

Derived terms

conjunction

• aliboż

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “alibo”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN