amancik
Polish
editEtymology
editFrom amant + -ik. First attested in 1807.[1]
Pronunciation
editNoun
editamancik m pers
- diminutive of amant
Declension
editDeclension of amancik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | amancik | amanciki/amancikowie |
genitive | amancika | amancików |
dative | amancikowi | amancikom |
accusative | amancika | amancików |
instrumental | amancikiem | amancikami |
locative | amanciku | amancikach |
vocative | amanciku | amanciki/amancikowie |
Related terms
editnouns
References
edit- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “amancik”, in Słownik języka polskiego
Further reading
edit- amancik in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “amancik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 29