amethystizon
Latin
editEtymology
editFrom Ancient Greek ἀμεθυστίζων (amethustízōn).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /a.me.tʰysˈtiz.zoːn/, [ämɛt̪ʰʏs̠ˈt̪ɪz̪d̪͡z̪oːn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.me.tisˈtid.d͡zon/, [ämet̪isˈt̪id̪ː͡z̪on]
Adjective
editamethystizōn (genitive amethystizontis); third-declension one-termination adjective
- having the color of amethyst
- AD 77–79, Gaius Plinius Secundus, Naturalis Historia, book XXXVII, chapter xxv, § 93:
- in masculis quoque observant liquidiores aut flammae nigriores et quosdam ex alto lucidos ac magis ceteris in sole flagrantes, optimos vero amethystizontas, hoc est quorum extremus igniculus in amethysti violam exeat, proximos illis, quos vocant syrtitas, pinnato fulgore radiantes.
- AD 77–79, Gaius Plinius Secundus, Naturalis Historia, book XXXVII, chapter xxv, § 93:
Declension
edit- Only the masculine accusative plural amethystizontas is attested.
Related terms
editReferences
edit- “ămĕthystīzōn”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ămĕthystizōn in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 113/2.
- “amethystīzōn” on page 117/2 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)