amicalis
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /a.miːˈkaː.lis/, [ämiːˈkäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.miˈka.lis/, [ämiˈkäːlis]
Adjective
editamīcālis (neuter amīcāle); third-declension two-termination adjective
Declension
editThird-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | amīcālis | amīcāle | amīcālēs | amīcālia | |
Genitive | amīcālis | amīcālium | |||
Dative | amīcālī | amīcālibus | |||
Accusative | amīcālem | amīcāle | amīcālēs amīcālīs |
amīcālia | |
Ablative | amīcālī | amīcālibus | |||
Vocative | amīcālis | amīcāle | amīcālēs | amīcālia |
Descendants
editReferences
edit- “amicalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- amicalis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- amicalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.