anemogamiczny

Polish

Etymology

From anemogamia +‎ -iczny. First attested in 1924.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.nɛ.mɔ.ɡaˈmit͡ʂ.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: a‧ne‧mo‧ga‧micz‧ny

Adjective

anemogamiczny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, botany) anemophilous

   Synonym: wiatropylny

Declension

Declension of anemogamiczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	anemogamiczny		anemogamiczna	anemogamiczne	anemogamiczni	anemogamiczne
genitive	anemogamicznego		anemogamicznej	anemogamicznego	anemogamicznych
dative	anemogamicznemu		anemogamicznej	anemogamicznemu	anemogamicznym
accusative	anemogamicznego	anemogamiczny	anemogamiczną	anemogamiczne	anemogamicznych	anemogamiczne
instrumental	anemogamicznym		anemogamiczną	anemogamicznym	anemogamicznymi
locative	anemogamicznym		anemogamicznej	anemogamicznym	anemogamicznych

Further reading

• anemogamiczny in Polish dictionaries at PWN