anormalis
Latin edit
Etymology 1 edit
Alteration of anōrmalus after abnōrmis and -ālis.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /a.noːrˈmaː.lis/, [änoːrˈmäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.norˈma.lis/, [änorˈmäːlis]
Adjective edit
anōrmālis (neuter anōrmāle); third-declension two-termination adjective
- Alternative form of anōrmalus
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | anōrmālis | anōrmāle | anōrmālēs | anōrmālia | |
Genitive | anōrmālis | anōrmālium | |||
Dative | anōrmālī | anōrmālibus | |||
Accusative | anōrmālem | anōrmāle | anōrmālēs anōrmālīs |
anōrmālia | |
Ablative | anōrmālī | anōrmālibus | |||
Vocative | anōrmālis | anōrmāle | anōrmālēs | anōrmālia |
Derived terms edit
References edit
- ANORMALIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Etymology 2 edit
Regularly declined forms of anōrmalus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /aˈnoːr.ma.liːs/, [äˈnoːrmälʲiːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /aˈnor.ma.lis/, [äˈnɔrmälis]
Adjective edit
anōrmalīs