artikulált
Hungarian
editEtymology
editartikulál (“to articulate”) + -t
Pronunciation
editVerb
editartikulált
- third-person singular indicative past indefinite of artikulál
- Nem jól artikulált. ― S/he didn’t articulate well.
Participle
editartikulált
Adjective
editartikulált (comparative artikuláltabb, superlative legartikuláltabb)
- articulate
- Antonym: artikulálatlan
Declension
editInflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | artikulált | artikuláltak |
accusative | artikuláltat | artikuláltakat |
dative | artikuláltnak | artikuláltaknak |
instrumental | artikulálttal | artikuláltakkal |
causal-final | artikuláltért | artikuláltakért |
translative | artikulálttá | artikuláltakká |
terminative | artikuláltig | artikuláltakig |
essive-formal | artikuláltként | artikuláltakként |
essive-modal | — | — |
inessive | artikuláltban | artikuláltakban |
superessive | artikulálton | artikuláltakon |
adessive | artikuláltnál | artikuláltaknál |
illative | artikuláltba | artikuláltakba |
sublative | artikuláltra | artikuláltakra |
allative | artikulálthoz | artikuláltakhoz |
elative | artikuláltból | artikuláltakból |
delative | artikuláltról | artikuláltakról |
ablative | artikulálttól | artikuláltaktól |
non-attributive possessive - singular |
artikulálté | artikuláltaké |
non-attributive possessive - plural |
artikuláltéi | artikuláltakéi |
Further reading
edit- artikulált in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
- artikulált in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).