autoironiczny
Polish edit
Etymology edit
From autoironia + -iczny. First attested in 1908.[1]
Pronunciation edit
Adjective edit
autoironiczny (comparative bardziej autoironiczny, superlative najbardziej autoironiczny, derived adverb autoironicznie)
Declension edit
Declension of autoironiczny (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | autoironiczny | autoironiczna | autoironiczne | autoironiczni | autoironiczne | |
genitive | autoironicznego | autoironicznej | autoironicznego | autoironicznych | ||
dative | autoironicznemu | autoironicznej | autoironicznemu | autoironicznym | ||
accusative | autoironicznego | autoironiczny | autoironiczną | autoironiczne | autoironicznych | autoironiczne |
instrumental | autoironicznym | autoironiczną | autoironicznym | autoironicznymi | ||
locative | autoironicznym | autoironicznej | autoironicznym | autoironicznych |
Related terms edit
noun
verb
References edit
- ^ autoironiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- autoironiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- autoironiczny in Polish dictionaries at PWN