autostopowicz
Polish edit
Etymology edit
From autostop + -owicz. First attested in 1941.[1][2]
Pronunciation edit
Noun edit
autostopowicz m pers (female equivalent autostopowiczka)
Declension edit
Declension of autostopowicz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | autostopowicz | autostopowicze |
| genitive | autostopowicza | autostopowiczów |
| dative | autostopowiczowi | autostopowiczom |
| accusative | autostopowicza | autostopowiczów |
| instrumental | autostopowiczem | autostopowiczami |
| locative | autostopowiczu | autostopowiczach |
| vocative | autostopowiczu | autostopowicze |
Derived terms edit
adjective
Related terms edit
adjective
noun
References edit
- ^ Związek Literatów Polskich (1941) Dialog: miesiȩcznik poświȩcony dramaturgii współczesnej, teatralnej, filmowej, radiowej, telewizyjnej[1], volume 26, RSW "Prasa", page 101: “Gdy lekkomyślny autostopowicz (Zygmunt Malanowicz) wyskakuje przed maskę auta, powoduje to dalsze komentarze męża na temat zręczności i refleksu.”
- ^ autostopowicz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- autostopowicz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- autostopowicz in Polish dictionaries at PWN