auxiliator
Latin edit
Etymology edit
From auxilior (“I help”) + -tor.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /au̯k.si.liˈaː.tor/, [äu̯ks̠ɪlʲiˈäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /au̯k.si.liˈa.tor/, [äu̯ksiliˈäːt̪or]
Noun edit
auxiliātor m (genitive auxiliātōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | auxiliātor | auxiliātōrēs |
Genitive | auxiliātōris | auxiliātōrum |
Dative | auxiliātōrī | auxiliātōribus |
Accusative | auxiliātōrem | auxiliātōrēs |
Ablative | auxiliātōre | auxiliātōribus |
Vocative | auxiliātor | auxiliātōrēs |
Descendants edit
- Catalan: auxiliador
- French: auxiliateur
- Galician: auxiliador
- Italian: ausiliatore
- Portuguese: auxiliador
- Spanish: auxiliador
Verb edit
auxiliātor
References edit
- “auxiliator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “auxiliator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auxiliator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.