baccalaureatus
Latin edit
Etymology edit
From baccalaureus (“bachelor”) + -ātus.
Noun edit
baccalaureātus m (genitive baccalaureātūs); fourth declension
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | baccalaureātus | baccalaureātūs |
Genitive | baccalaureātūs | baccalaureātuum |
Dative | baccalaureātuī | baccalaureātibus |
Accusative | baccalaureātum | baccalaureātūs |
Ablative | baccalaureātū | baccalaureātibus |
Vocative | baccalaureātus | baccalaureātūs |
Descendants edit
- English: baccalaureate
- French: baccalauréat
- Italian: baccalaureato
- Portuguese: bacharelado
- Spanish: bachillerato