balitans
Latin edit
Etymology edit
Variant of bālāns; only attested once in Plautus’ Bacchides.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈbaː.li.tans/, [ˈbäːlʲɪt̪ä̃ːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈba.li.tans/, [ˈbäːlit̪äns]
Participle edit
bālitāns (genitive bālitantis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | bālitāns | bālitantēs | bālitantia | ||
Genitive | bālitantis | bālitantium | |||
Dative | bālitantī | bālitantibus | |||
Accusative | bālitantem | bālitāns | bālitantēs bālitantīs |
bālitantia | |
Ablative | bālitante bālitantī1 |
bālitantibus | |||
Vocative | bālitāns | bālitantēs | bālitantia |
1When used purely as an adjective.
References edit
- bālitāns in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.