barwinek
See also: Barwinek
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish barwinek.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
barwinek m animal
- periwinkle (any plant of the genus Vinca)
Declension edit
Declension of barwinek
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | barwinek | barwinki |
genitive | barwinka/barwinku | barwinków |
dative | barwinkowi | barwinkom |
accusative | barwinek | barwinki |
instrumental | barwinkiem | barwinkami |
locative | barwinku | barwinkach |
vocative | barwinku | barwinki |
Derived terms edit
adjective
Descendants edit
- → Old Ruthenian: барви́нокъ (barvínok), барвѣ́нокъ (barvě́nok)
- → Middle Russian: барвинка (barvinka)
References edit
- ^ Brückner, Aleksander (1927) “barwinek”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna: “z łac. pervinca, co tę samą roślinę oznacza; do nas z Czech, Barwinek (ich postać barwienek i u nas zapisana”