baugnafaðr

Old Norse

From baug (“shield-boss”) +‎ nafaðr (“naved, hubbed”).

baugnafaðr

(of a shield, poetic) boss-hubbed, naved
- c. 825, Bragi “the Old” Boddason, Ragnarsdrápa, stanza 2:
  it gjalla baugnafat hjól meyjar Hǫgna
  the resounding boss-hubbed wheel of the maiden of Hǫgni [= Hildr > SHIELD]

Strong declension of baugnafaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	baugnafaðr	baugnǫfuð	baugnafat
accusative	baugnafaðan	baugnafaða	baugnafat
dative	baugnǫfuðum	baugnafaðri	baugnǫfuðu
genitive	baugnafaðs	baugnafaðrar	baugnafaðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	baugnafaðir	baugnafaðar	baugnǫfuð
accusative	baugnafaða	baugnafaðar	baugnǫfuð
dative	baugnǫfuðum	baugnǫfuðum	baugnǫfuðum
genitive	baugnafaðra	baugnafaðra	baugnafaðra

Weak declension of baugnafaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	baugnafaði	baugnafaða	baugnafaða
accusative	baugnafaða	baugnǫfuðu	baugnafaða
dative	baugnafaða	baugnǫfuðu	baugnafaða
genitive	baugnafaða	baugnǫfuðu	baugnafaða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	baugnǫfuðu	baugnǫfuðu	baugnǫfuðu
accusative	baugnǫfuðu	baugnǫfuðu	baugnǫfuðu
dative	baugnǫfuðum	baugnǫfuðum	baugnǫfuðum
genitive	baugnǫfuðu	baugnǫfuðu	baugnǫfuðu