nafaðr

Old Norse

Etymology

From nǫf (“hub, naved”) +‎ -aðr.

Adjective

nafaðr

1. hubbed, naved

Declension

    Strong declension of nafaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	nafaðr	nǫfuð	nafat
accusative	nafaðan	nafaða	nafat
dative	nǫfuðum	nafaðri	nǫfuðu
genitive	nafaðs	nafaðrar	nafaðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	nafaðir	nafaðar	nǫfuð
accusative	nafaða	nafaðar	nǫfuð
dative	nǫfuðum	nǫfuðum	nǫfuðum
genitive	nafaðra	nafaðra	nafaðra

    Weak declension of nafaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	nafaði	nafaða	nafaða
accusative	nafaða	nǫfuðu	nafaða
dative	nafaða	nǫfuðu	nafaða
genitive	nafaða	nǫfuðu	nafaða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	nǫfuðu	nǫfuðu	nǫfuðu
accusative	nǫfuðu	nǫfuðu	nǫfuðu
dative	nǫfuðum	nǫfuðum	nǫfuðum
genitive	nǫfuðu	nǫfuðu	nǫfuðu

Derived terms

• (of a shield, poetic) baugnafaðr (“boss-hubbed”)