Luxembourgish edit

Etymology edit

From be- +‎ déngen.

Verb edit

bedéngen (third-person singular present bedéngt, past participle bedéngt, auxiliary verb hunn)

  1. to serve

Conjugation edit

Regular
infinitive bedéngen
participle bedéngt
auxiliary hunn
present
indicative
imperative
1st singular bedéngen
2nd singular bedéngs bedéng
3rd singular bedéngt
1st plural bedéngen
2nd plural bedéngt bedéngt
3rd plural bedéngen
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.