betsjutte

West Frisian

Etymology

From be- +‎ tsjutte (“to explain, to point to”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈtsjøtə/

Verb

betsjutte

1. to mean

Inflection

Weak class 1
infinitive	betsjutte
3rd singular past	betsjutte
past participle	betsjut, betsjutten
infinitive	betsjutte
long infinitive	betsjutten
gerund	betsjutten n
auxiliary	hawwe
indicative	present tense	past tense
1st singular	betsjut	betsjutte
2nd singular	betsjutst	betsjuttest
3rd singular	betsjut	betsjutte
plural	betsjutte	betsjutten
imperative	betsjut
participles	betsjuttend	betsjut, betsjutten

Derived terms

• betsjutting

Further reading

• “betsjutte”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011