białaczka

See also: białaczą

Polish

Etymology

From biały +‎ -aczka. Calque of New Latin leucaemia, from Ancient Greek λευκός (leukós) + αἷμα (haîma). First attested in 1837.

Pronunciation

• IPA^(key): /bjaˈwat͡ʂ.ka/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡ʂka
• Syllabification: bia‧łacz‧ka

Noun

białaczka f

1. (oncology, pathology) leukaemia

   Synonym: leukemia

   białaczka enzootyczna ― enzootic leukaemia

   białaczka limfatyczna ― lymphatic leukaemia

   białaczka szpikowa ― myeloid leukaemia

   ostra białaczka ― acute leukaemia

   białaczka u dzieci ― leukaemia in children

   przypadek białaczki ― a case of leukaemia

   chory na białaczkę ― sick with leukaemia

   leczyć białaczkę ― to treat leukaemia

   stwierdzić białaczkę ― to identify leukaemia

Declension

Declension of białaczka

	singular
nominative	białaczka
genitive	białaczki
dative	białaczce
accusative	białaczkę
instrumental	białaczką
locative	białaczce
vocative	białaczko

Derived terms

adjectives

• białaczkotwórczy
• białaczkowy

 

Related terms

adjective

• biały

 

Further reading

• białaczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• białaczka in Polish dictionaries at PWN