bilokacja

See also: bilokacją

Polish

Etymology

From bi- +‎ lokacja. First attested in 1871.

Pronunciation

• IPA^(key): /bi.lɔˈkat͡s.ja/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: bi‧lo‧kac‧ja

Noun

bilokacja f

1. bilocation

   dar bilokacji ― the gift of bilocation

   zdolność bilokacji ― the ability of bilocation

Declension

Declension of bilokacja

	singular
nominative	bilokacja
genitive	bilokacji
dative	bilokacji
accusative	bilokację
instrumental	bilokacją
locative	bilokacji
vocative	bilokacjo

Derived terms

adjective

• bilokacyjny

 

Further reading

• bilokacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bilokacja in Polish dictionaries at PWN