Turkish edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish بركنتی (birikinti, an assemblage, a gathering, a collected mass),[1] from Ottoman Turkish بركمك (birikmek, to come together, to assemble), from Proto-Turkic *bīrik- (to unite, to come together), from *bīr (one),[2] morphologically birik- +‎ -in +‎ -ti.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /bi.ɾi.cinˈti/
  • Hyphenation: bi‧ri‧kin‧ti

Noun edit

birikinti (definite accusative birikintiyi, plural birikintiler)

  1. A mass of things that has collected somewhere on its own; accumulation, deposit.

Declension edit

Inflection
Nominative birikinti
Definite accusative birikintiyi
Singular Plural
Nominative birikinti birikintiler
Definite accusative birikintiyi birikintileri
Dative birikintiye birikintilere
Locative birikintide birikintilerde
Ablative birikintiden birikintilerden
Genitive birikintinin birikintilerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular birikintim birikintilerim
2nd singular birikintin birikintilerin
3rd singular birikintisi birikintileri
1st plural birikintimiz birikintilerimiz
2nd plural birikintiniz birikintileriniz
3rd plural birikintileri birikintileri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular birikintimi birikintilerimi
2nd singular birikintini birikintilerini
3rd singular birikintisini birikintilerini
1st plural birikintimizi birikintilerimizi
2nd plural birikintinizi birikintilerinizi
3rd plural birikintilerini birikintilerini
Dative
Singular Plural
1st singular birikintime birikintilerime
2nd singular birikintine birikintilerine
3rd singular birikintisine birikintilerine
1st plural birikintimize birikintilerimize
2nd plural birikintinize birikintilerinize
3rd plural birikintilerine birikintilerine
Locative
Singular Plural
1st singular birikintimde birikintilerimde
2nd singular birikintinde birikintilerinde
3rd singular birikintisinde birikintilerinde
1st plural birikintimizde birikintilerimizde
2nd plural birikintinizde birikintilerinizde
3rd plural birikintilerinde birikintilerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular birikintimden birikintilerimden
2nd singular birikintinden birikintilerinden
3rd singular birikintisinden birikintilerinden
1st plural birikintimizden birikintilerimizden
2nd plural birikintinizden birikintilerinizden
3rd plural birikintilerinden birikintilerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular birikintimin birikintilerimin
2nd singular birikintinin birikintilerinin
3rd singular birikintisinin birikintilerinin
1st plural birikintimizin birikintilerimizin
2nd plural birikintinizin birikintilerinizin
3rd plural birikintilerinin birikintilerinin

Derived terms edit

References edit

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “بركنتی”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 357
  2. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “birik-”, in Nişanyan Sözlük

Further reading edit

  • birikinti”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu