biwakowicz

Polish

Etymology

From biwak +‎ -owicz. First attested in 1961.

Pronunciation

• IPA^(key): /bi.vaˈkɔ.vit͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvit͡ʂ
• Syllabification: bi‧wa‧ko‧wicz

Noun

biwakowicz m pers (female equivalent biwakowiczka)

1. bivouacer

   Hypernym: obozowicz

   doświadczony biwakowicz ― an experienced bivouacer

   nieodpowiedzialni biwakowicze ― an irresponsible bivouacer

   zdyscyplinowani biwakowicze ― a disciplined bivouacer

   ekwipunek biwakowicza ― a bivouacer's gear

   wyżywienie biwakowicza ― a bivouacer' provisions

   biwakowicze wyruszyli na wycieczkę ― bivouacers headed out on a trip

Declension

Declension of biwakowicz

	singular	plural
nominative	biwakowicz	biwakowicze
genitive	biwakowicza	biwakowiczy
dative	biwakowiczowi	biwakowiczom
accusative	biwakowicza	biwakowiczy
instrumental	biwakowiczem	biwakowiczami
locative	biwakowiczu	biwakowiczach
vocative	biwakowiczu	biwakowicze

Related terms

adjective

• biwakowy

 

nouns

• autobiwak
• biwak

 

verbs

• biwakować impf
• zabiwakować pf

 

Further reading

• biwakowicz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• biwakowicz in Polish dictionaries at PWN