blijde

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblɛi̯.də/
• Hyphenation: blij‧de
• Rhymes: -ɛi̯də

Etymology 1

From Middle Dutch blide, from Medieval Latin blida (“trebuchet, catapult”).

Noun

blijde f (plural blijden, diminutive blijdetje n)

1. catapult (medieval siege weapon)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

blijde

1. Archaic form of blij.
2. Archaic form of blije.

Derived terms

• blijde boodschap
• blijdelijk
• in blijde verwachting