brengla
Icelandic
editPronunciation
editVerb
editbrengla (weak verb, third-person singular past indicative brenglaði, supine brenglað)
- (transitive, with accusative) to confuse, to mix up
- Synonym: rugla
Conjugation
editbrengla — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að brengla | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
brenglað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
brenglandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég brengla | við brenglum | present (nútíð) |
ég brengli | við brenglum |
| þú brenglar | þið brenglið | þú brenglir | þið brenglið | ||
| hann, hún, það brenglar | þeir, þær, þau brengla | hann, hún, það brengli | þeir, þær, þau brengli | ||
| past (þátíð) |
ég brenglaði | við brengluðum | past (þátíð) |
ég brenglaði | við brengluðum |
| þú brenglaðir | þið brengluðuð | þú brenglaðir | þið brengluðuð | ||
| hann, hún, það brenglaði | þeir, þær, þau brengluðu | hann, hún, það brenglaði | þeir, þær, þau brengluðu | ||
| imperative (boðháttur) |
brengla (þú) | brenglið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| brenglaðu | brengliði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að brenglast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
brenglast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
brenglandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég brenglast | við brenglumst | present (nútíð) |
ég brenglist | við brenglumst |
| þú brenglast | þið brenglist | þú brenglist | þið brenglist | ||
| hann, hún, það brenglast | þeir, þær, þau brenglast | hann, hún, það brenglist | þeir, þær, þau brenglist | ||
| past (þátíð) |
ég brenglaðist | við brengluðumst | past (þátíð) |
ég brenglaðist | við brengluðumst |
| þú brenglaðist | þið brengluðust | þú brenglaðist | þið brengluðust | ||
| hann, hún, það brenglaðist | þeir, þær, þau brengluðust | hann, hún, það brenglaðist | þeir, þær, þau brengluðust | ||
| imperative (boðháttur) |
brenglast (þú) | brenglist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| brenglastu | brenglisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
brenglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
Derived terms
edit- brengl (“confusion”)