Wiktionary

brzdąc

Polish

edit

Etymology

edit

Substantivation of the active adverbial participle of *brzdać, a regional variation of bredzić.[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /bʐdɔnt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnt͡s
  • Syllabification: brzdąc

Noun

edit

brzdąc m pers

  1. (colloquial, endearing) nipper, tot (small child)
    Synonyms: see Thesaurus:dziecko

Declension

edit
Declension of brzdąc
singular plural
nominative brzdąc brzdące
genitive brzdąca brzdąców
dative brzdącowi brzdącom
accusative brzdąca brzdące
instrumental brzdącem brzdącami
locative brzdącu brzdącach
vocative brzdącu brzdące

References

edit
  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “brzdąc”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Further reading

edit
  • brzdąc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • brzdąc in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=brzdąc&oldid=76352603"