bylaczenie

Polish

Etymology

Onomatopoeic + -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɨ.laˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: by‧la‧cze‧nie

Noun

bylaczenie n

1. (phonology) ł–l merger (phonological change in northeastern dialects of the Kashubian language, a merger of [w] into [l])

Declension

Declension of bylaczenie

	singular
nominative	bylaczenie
genitive	bylaczenia
dative	bylaczeniu
accusative	bylaczenie
instrumental	bylaczeniem
locative	bylaczeniu
vocative	bylaczenie

Further reading

• bylaczenie in Polish dictionaries at PWN