cadivus
Latin edit
Etymology edit
From cado (“to fall”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kaˈdiː.u̯us/, [käˈd̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kaˈdi.vus/, [käˈd̪iːvus]
Adjective edit
cadīvus (feminine cadīva, neuter cadīvum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cadīvus | cadīva | cadīvum | cadīvī | cadīvae | cadīva | |
Genitive | cadīvī | cadīvae | cadīvī | cadīvōrum | cadīvārum | cadīvōrum | |
Dative | cadīvō | cadīvō | cadīvīs | ||||
Accusative | cadīvum | cadīvam | cadīvum | cadīvōs | cadīvās | cadīva | |
Ablative | cadīvō | cadīvā | cadīvō | cadīvīs | |||
Vocative | cadīve | cadīva | cadīvum | cadīvī | cadīvae | cadīva |
References edit
- “cadivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cadivus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)