See also: Caia and caía

Galician

edit

Verb

edit

caia

  1. inflection of caer:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Ladin

edit

Noun

edit

caia f

  1. quail

Latin

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From Proto-Indo-European *kh₂eyd- (cut, hew), whence also caedō (I cut).

Noun

edit

caia f (genitive caiae); first declension

  1. A cudgel
Declension
edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative caia caiae
Genitive caiae caiārum
Dative caiae caiīs
Accusative caiam caiās
Ablative caiā caiīs
Vocative caia caiae
Descendants
edit

References

edit
  • caia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • caia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

edit

caia

  1. nominative/accusative/vocative plural of caium

Portuguese

edit

Pronunciation

edit
 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈkaj.ɐ/ [ˈkaɪ̯.ɐ]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈkaj.a/ [ˈkaɪ̯.a]

  • Rhymes: -ajɐ
  • Hyphenation: cai‧a

Verb

edit

caia

  1. inflection of cair:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Verb

edit

caia

  1. inflection of caiar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative