circumducens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of circumdūcō.
Participle edit
circumdūcēns (genitive circumdūcentis); third-declension one-termination participle
- leading, drawing or showing around
- deceiving, misleading
- prolonging
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumdūcēns | circumdūcentēs | circumdūcentia | ||
Genitive | circumdūcentis | circumdūcentium | |||
Dative | circumdūcentī | circumdūcentibus | |||
Accusative | circumdūcentem | circumdūcēns | circumdūcentēs circumdūcentīs |
circumdūcentia | |
Ablative | circumdūcente circumdūcentī1 |
circumdūcentibus | |||
Vocative | circumdūcēns | circumdūcentēs | circumdūcentia |
1When used purely as an adjective.