circumflectens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of circumflectō
Participle edit
circumflectēns (genitive circumflectentis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | circumflectēns | circumflectentēs | circumflectentia | ||
Genitive | circumflectentis | circumflectentium | |||
Dative | circumflectentī | circumflectentibus | |||
Accusative | circumflectentem | circumflectēns | circumflectentēs circumflectentīs |
circumflectentia | |
Ablative | circumflectente circumflectentī1 |
circumflectentibus | |||
Vocative | circumflectēns | circumflectentēs | circumflectentia |
1When used purely as an adjective.