coinquinatio
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ko.in.kʷiˈnaː.ti.oː/, [koɪŋkʷɪˈnäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ko.in.kwiˈnat.t͡si.o/, [koiŋkwiˈnät̪ː͡s̪io]
Noun edit
coinquinātiō f (genitive coinquinātiōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | coinquinātiō | coinquinātiōnēs |
Genitive | coinquinātiōnis | coinquinātiōnum |
Dative | coinquinātiōnī | coinquinātiōnibus |
Accusative | coinquinātiōnem | coinquinātiōnēs |
Ablative | coinquinātiōne | coinquinātiōnibus |
Vocative | coinquinātiō | coinquinātiōnēs |
References edit
- “coinquinatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- coinquinatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.