conquestus
Latin edit
Etymology 1 edit
Noun edit
conquestus m (genitive conquestūs); fourth declension
- complaint (violent complaining)
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | conquestus | conquestūs |
Genitive | conquestūs | conquestuum |
Dative | conquestuī | conquestibus |
Accusative | conquestum | conquestūs |
Ablative | conquestū | conquestibus |
Vocative | conquestus | conquestūs |
Related terms edit
References edit
- “conquestus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conquestus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conquestus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Etymology 2 edit
Noun edit
conquestus m (genitive conquestūs); fourth declension
- (Medieval Latin) Alternative spelling of conquaestus (“acquisition, conquest”)