Latin

edit

Etymology

edit

From convīcium (scorn) +‎ -olum (diminutive suffix).

Noun

edit

convīciolum n (genitive convīciolī); second declension

  1. taunt; slight reproach

Declension

edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative convīciolum convīciola
Genitive convīciolī convīciolōrum
Dative convīciolō convīciolīs
Accusative convīciolum convīciola
Ablative convīciolō convīciolīs
Vocative convīciolum convīciola

References

edit