crassimanus
Latin edit
Etymology edit
New Latin; from crassus (“stout”) + manus (“hand”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /krasˈsi.ma.nus/, [kräs̠ˈs̠ɪmänʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /krasˈsi.ma.nus/, [kräsˈsiːmänus]
Adjective edit
crassimanus (feminine crassimana, neuter crassimanum); first/second-declension adjective
Usage notes edit
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | crassimanus | crassimana | crassimanum | crassimanī | crassimanae | crassimana | |
Genitive | crassimanī | crassimanae | crassimanī | crassimanōrum | crassimanārum | crassimanōrum | |
Dative | crassimanō | crassimanō | crassimanīs | ||||
Accusative | crassimanum | crassimanam | crassimanum | crassimanōs | crassimanās | crassimana | |
Ablative | crassimanō | crassimanā | crassimanō | crassimanīs | |||
Vocative | crassimane | crassimana | crassimanum | crassimanī | crassimanae | crassimana |