cronometrare
See also: cronometraré
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from French chronométrer.
Verb edit
cronometràre (first-person singular present cronòmetro, first-person singular past historic cronometrài, past participle cronometràto, auxiliary avére)
- (transitive) to time (to measure time intervals with a chronometer, or with great precision)
Conjugation edit
Conjugation of cronometràre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms edit
Anagrams edit
Romanian edit
Etymology edit
From cronometra + -re.
Noun edit
cronometrare f (plural cronometrări)
- timing (action of keeping time or a record of timing)
- Synonym: cronometraj
Declension edit
Declension of cronometrare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) cronometrare | cronometrarea | (niște) cronometrări | cronometrările |
genitive/dative | (unei) cronometrări | cronometrării | (unor) cronometrări | cronometrărilor |
vocative | cronometrare, cronometrareo | cronometrărilor |
Spanish edit
Verb edit
cronometrare