csészéim
Hungarian edit
Etymology edit
From csésze + -im (possessive suffix).
Pronunciation edit
Noun edit
csészéim
- first-person singular multiple-possession possessive of csésze
Declension edit
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | csészéim |
| accusative | — | csészéimet |
| dative | — | csészéimnek |
| instrumental | — | csészéimmel |
| causal-final | — | csészéimért |
| translative | — | csészéimmé |
| terminative | — | csészéimig |
| essive-formal | — | csészéimként |
| essive-modal | — | csészéimül |
| inessive | — | csészéimben |
| superessive | — | csészéimen |
| adessive | — | csészéimnél |
| illative | — | csészéimbe |
| sublative | — | csészéimre |
| allative | — | csészéimhez |
| elative | — | csészéimből |
| delative | — | csészéimről |
| ablative | — | csészéimtől |
| non-attributive possessive - singular |
— | csészéimé |
| non-attributive possessive - plural |
— | csészéiméi |