csészéim

Hungarian

Etymology

From csésze +‎ -im (possessive suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈt͡ʃeːseːjim]
• Hyphenation: csé‧szé‧im

Noun

csészéim

1. first-person singular multiple-possession possessive of csésze

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
	singular	plural
nominative	—	csészéim
accusative	—	csészéimet
dative	—	csészéimnek
instrumental	—	csészéimmel
causal-final	—	csészéimért
translative	—	csészéimmé
terminative	—	csészéimig
essive-formal	—	csészéimként
essive-modal	—	csészéimül
inessive	—	csészéimben
superessive	—	csészéimen
adessive	—	csészéimnél
illative	—	csészéimbe
sublative	—	csészéimre
allative	—	csészéimhez
elative	—	csészéimből
delative	—	csészéimről
ablative	—	csészéimtől
non-attributive possessive - singular	—	csészéimé
non-attributive possessive - plural	—	csészéiméi