culpabilis
Latin edit
Etymology edit
culpa (“crime, blame”) + -bilis
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kulˈpaː.bi.lis/, [kʊɫ̪ˈpäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kulˈpa.bi.lis/, [kulˈpäːbilis]
Adjective edit
culpābilis (neuter culpābile, comparative culpabilius, adverb culpābiliter); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | culpābilis | culpābile | culpābilēs | culpābilia | |
Genitive | culpābilis | culpābilium | |||
Dative | culpābilī | culpābilibus | |||
Accusative | culpābilem | culpābile | culpābilēs culpābilīs |
culpābilia | |
Ablative | culpābilī | culpābilibus | |||
Vocative | culpābilis | culpābile | culpābilēs | culpābilia |
Derived terms edit
Descendants edit
- Catalan: culpable
- Old French: coupable, copable, coulpable
- Middle French: coulpable
- Norman: coupabl'ye
- Italian: colpabile
- Portuguese: culpável
- Romanian: culpabil
- Spanish: culpable
References edit
- “culpabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- culpabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.