culpable
EnglishEdit
EtymologyEdit
From Middle English culpable, from Old French culpable, from Latin culpabilis (“blameworthy”), from culpare (“to blame, condemn”), from culpa (“fault, crime, mistake”). Compare also culprit.
PronunciationEdit
AdjectiveEdit
culpable (comparative more culpable, superlative most culpable)
- Meriting condemnation, censure or blame, especially as something wrong, harmful or injurious; blameworthy, guilty.
- I am culpable for stealing your money.
Derived termsEdit
TranslationsEdit
blameworthy
|
Further readingEdit
- culpable in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, G. & C. Merriam, 1913
- culpable in The Century Dictionary, New York, N.Y.: The Century Co., 1911
CatalanEdit
EtymologyEdit
From Latin culpabilis, equivalent to culpar + -able.
PronunciationEdit
AdjectiveEdit
culpable (masculine and feminine plural culpables)
Related termsEdit
Further readingEdit
- “culpable” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “culpable”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “culpable” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “culpable” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
SpanishEdit
EtymologyEdit
From Latin culpabilis.
PronunciationEdit
AdjectiveEdit
culpable (plural culpables)
- guilty, culpable
- hacerle sentir culpable ― to guilt trip
- guilty (having a sense of guilt)
- una conciencia culpable ― a guilty conscience
NounEdit
culpable m or f (plural culpables)
- culpable person
Related termsEdit
Further readingEdit
- “culpable”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014