curvamen
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kurˈu̯aː.men/, [kʊrˈu̯äːmɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kurˈva.men/, [kurˈväːmen]
Noun edit
curvāmen n (genitive curvāminis); third declension
Declension edit
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | curvāmen | curvāmina |
Genitive | curvāminis | curvāminum |
Dative | curvāminī | curvāminibus |
Accusative | curvāmen | curvāmina |
Ablative | curvāmine | curvāminibus |
Vocative | curvāmen | curvāmina |
References edit
- “curvamen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “curvamen”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers