dekownik

Polish

Etymology

From dekować się +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɛˈkɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: de‧kow‧nik

Noun

dekownik m pers

1. (colloquial, derogatory) dodger, goldbrick, scrimshanker, shirker, skulker

   Synonym: obibok

   1. (derogatory, military) draft dodger

      Synonym: uchylant

Declension

Declension of dekownik

	singular	plural
nominative	dekownik	dekownicy/dekowniki (deprecative)
genitive	dekownika	dekowników
dative	dekownikowi	dekownikom
accusative	dekownika	dekowników
instrumental	dekownikiem	dekownikami
locative	dekowniku	dekownikach
vocative	dekowniku	dekownicy

Further reading

• dekownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dekownik in Polish dictionaries at PWN
• dekownik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego