delikacik

Polish

Etymology

From delikat +‎ -ik. First attested in 1588.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dɛ.liˈka.t͡ɕik/

• (Middle Polish) IPA^(key): /dɛ.liˈkɒ.t͡ɕik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡ɕik
• Syllabification: de‧li‧ka‧cik

Noun

delikacik m pers

1. (derogatory) diminutive of delikat

   Synonym: delikatniaczek

Declension

Declension of delikacik

	singular	plural
nominative	delikacik	delikacikowie
genitive	delikacika	delikacików
dative	delikacikowi	delikacikom
accusative	delikacika	delikacików
instrumental	delikacikiem	delikacikami
locative	delikaciku	delikacikach
vocative	delikaciku	delikacikowie

Further reading

• delikacik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• delikacik in Polish dictionaries at PWN
• Wiesław Morawski (26.03.2019) “DELIKACIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “delikacik”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “delikacik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “delikacik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 439
• delikacik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego