- IPA(key): /demeɾiˈtaɾ/ [d̪e.me.ɾiˈt̪aɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: de‧me‧ri‧tar
demeritar (first-person singular present demerito, first-person singular preterite demerité, past participle demeritado)
- to discredit
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of demeritar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
|
singular
|
plural
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
1st person
|
2nd person
|
3rd person
|
with infinitive demeritar
|
dative
|
demeritarme
|
demeritarte
|
demeritarle, demeritarse
|
demeritarnos
|
demeritaros
|
demeritarles, demeritarse
|
accusative
|
demeritarme
|
demeritarte
|
demeritarlo, demeritarla, demeritarse
|
demeritarnos
|
demeritaros
|
demeritarlos, demeritarlas, demeritarse
|
|
with gerund demeritando
|
dative
|
demeritándome
|
demeritándote
|
demeritándole, demeritándose
|
demeritándonos
|
demeritándoos
|
demeritándoles, demeritándose
|
accusative
|
demeritándome
|
demeritándote
|
demeritándolo, demeritándola, demeritándose
|
demeritándonos
|
demeritándoos
|
demeritándolos, demeritándolas, demeritándose
|
|
with informal second-person singular tú imperative demerita
|
dative
|
demerítame
|
demerítate
|
demerítale
|
demerítanos
|
not used
|
demerítales
|
accusative
|
demerítame
|
demerítate
|
demerítalo, demerítala
|
demerítanos
|
not used
|
demerítalos, demerítalas
|
|
with informal second-person singular vos imperative demeritá
|
dative
|
demeritame
|
demeritate
|
demeritale
|
demeritanos
|
not used
|
demeritales
|
accusative
|
demeritame
|
demeritate
|
demeritalo, demeritala
|
demeritanos
|
not used
|
demeritalos, demeritalas
|
|
with formal second-person singular imperative demerite
|
dative
|
demeríteme
|
not used
|
demerítele, demerítese
|
demerítenos
|
not used
|
demeríteles
|
accusative
|
demeríteme
|
not used
|
demerítelo, demerítela, demerítese
|
demerítenos
|
not used
|
demerítelos, demerítelas
|
|
with first-person plural imperative demeritemos
|
dative
|
not used
|
demeritémoste
|
demeritémosle
|
demeritémonos
|
demeritémoos
|
demeritémosles
|
accusative
|
not used
|
demeritémoste
|
demeritémoslo, demeritémosla
|
demeritémonos
|
demeritémoos
|
demeritémoslos, demeritémoslas
|
|
with informal second-person plural imperative demeritad
|
dative
|
demeritadme
|
not used
|
demeritadle
|
demeritadnos
|
demeritaos
|
demeritadles
|
accusative
|
demeritadme
|
not used
|
demeritadlo, demeritadla
|
demeritadnos
|
demeritaos
|
demeritadlos, demeritadlas
|
|
with formal second-person plural imperative demeriten
|
dative
|
demerítenme
|
not used
|
demerítenle
|
demerítennos
|
not used
|
demerítenles, demerítense
|
accusative
|
demerítenme
|
not used
|
demerítenlo, demerítenla
|
demerítennos
|
not used
|
demerítenlos, demerítenlas, demerítense
|