destituens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of dēstituō.
Participle edit
dēstituēns (genitive dēstituentis); third-declension one-termination participle
- placing (in position)
- forsaking, abandoning
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēstituēns | dēstituentēs | dēstituentia | ||
Genitive | dēstituentis | dēstituentium | |||
Dative | dēstituentī | dēstituentibus | |||
Accusative | dēstituentem | dēstituēns | dēstituentēs dēstituentīs |
dēstituentia | |
Ablative | dēstituente dēstituentī1 |
dēstituentibus | |||
Vocative | dēstituēns | dēstituentēs | dēstituentia |
1When used purely as an adjective.