diatriba
Italian edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- IPA(key): /di.aˈtri.ba/, /djaˈtri.ba/[1]
- Rhymes: -iba
- Hyphenation: di‧a‧trì‧ba, dia‧trì‧ba
- IPA(key): (traditional) /diˈa.tri.ba/[1]
- Rhymes: -atriba
- Hyphenation: di‧à‧tri‧ba
Noun edit
diatriba f (plural diatribe)
Usage notes edit
- There are two pronunciations: diàtriba (stress on antepenult) and diatrìba (penult, modeled after French diatribe), with the former traditionally preferred since it reflects the original Latin stress pattern.[2]
References edit
Further reading edit
- diatriba in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams edit
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek διατριβή (diatribḗ).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /diˈa.tri.ba/, [d̪iˈät̪rɪbä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /diˈa.tri.ba/, [d̪iˈäːt̪ribä]
Noun edit
diatriba f (genitive diatribae); first declension
- a learned discussion; a discourse
- (by extension) a school
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | diatriba | diatribae |
Genitive | diatribae | diatribārum |
Dative | diatribae | diatribīs |
Accusative | diatribam | diatribās |
Ablative | diatribā | diatribīs |
Vocative | diatriba | diatribae |
Descendants edit
References edit
- “diatriba”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- diatriba in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Spanish edit
Etymology edit
Borrowed from French diatribe.
Noun edit
diatriba f (plural diatribas)
Further reading edit
- “diatriba”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014