dinî
Turkish edit
Etymology edit
Inherited from Ottoman Turkish دینی (dīnī /dīnī/), from Classical Persian دینی (dīnī /dīnī/), from Arabic دِينِيٌّ m (dīniyyun). By surface analysis, din (“religion”) + -i (nisba suffix).
Compare also Azerbaijani dini, Kazakh діни (dıni), etc.
Pronunciation edit
Adjective edit
dinî
See also edit
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “din”, in Nişanyan Sözlük