dunsta
Swedish
editEtymology
editCognate with Danish dunste, from German dunsten, used in Swedish since 1747.
Verb
editdunsta (present dunstar, preterite dunstade, supine dunstat, imperative dunsta)
Conjugation
editConjugation of dunsta (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | dunsta | dunstas | ||
Supine | dunstat | dunstats | ||
Imperative | dunsta | — | ||
Imper. plural1 | dunsten | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | dunstar | dunstade | dunstas | dunstades |
Ind. plural1 | dunsta | dunstade | dunstas | dunstades |
Subjunctive2 | dunste | dunstade | dunstes | dunstades |
Participles | ||||
Present participle | dunstande | |||
Past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |