dvelja

Icelandic

Etymology

From Old Norse dvelja (“to remain, stay, to delay”), from Proto-Germanic *dwaljaną (“to be stunned, confused”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtvɛlja/

  Rhymes: -ɛlja

Verb

dvelja (weak verb, third-person singular past indicative dvaldi, supine dvalið)

1. (intransitive) to stay, to remain, to dwell
2. (transitive, with accusative) to delay

Conjugation

dvelja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að dvelja
supine (sagnbót)		dvalið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dveljandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dvel	við dveljum	present (nútíð)	ég dvelji	við dveljum
	þú dvelur	þið dveljið		þú dveljir	þið dveljið
	hann, hún, það dvelur	þeir, þær, þau dvelja		hann, hún, það dvelji	þeir, þær, þau dvelji
past (þátíð)	ég dvaldi	við dvöldum	past (þátíð)	ég dveldi	við dveldum
	þú dvaldir	þið dvölduð		þú dveldir	þið dvelduð
	hann, hún, það dvaldi	þeir, þær, þau dvöldu		hann, hún, það dveldi	þeir, þær, þau dveldu
imperative (boðháttur)	dvel (þú)	dveljið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dveldu	dveljiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dveljast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að dveljast
supine (sagnbót)		dvalist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dveljandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dvelst	við dveljumst	present (nútíð)	ég dveljist	við dveljumst
	þú dvelst	þið dveljist		þú dveljist	þið dveljist
	hann, hún, það dvelst	þeir, þær, þau dveljast		hann, hún, það dveljist	þeir, þær, þau dveljist
past (þátíð)	ég dvaldist	við dvöldumst	past (þátíð)	ég dveldist	við dveldumst
	þú dvaldist	þið dvöldust		þú dveldist	þið dveldust
	hann, hún, það dvaldist	þeir, þær, þau dvöldust		hann, hún, það dveldist	þeir, þær, þau dveldust
imperative (boðháttur)	dvelst (þú)	dvelist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dvelstu	dvelisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• (to stay, to remain): blífa, hafast við
• (to delay): tefja

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• dvelje (e-infinitive)
• dvele

Etymology

From Old Norse dvelja, from Proto-Germanic *dwaljaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /²dʋɛl.jɑ/

Verb

dvelja (present tense dvel, past tense dvalde, supine dvalt, past participle dvald, present participle dveljande, imperative dvel)

1. to dwell, linger

References

• “dvelja” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *dwaljaną.

Verb

dvelja (singular past indicative dvaldi, plural past indicative dvǫldu, past participle dvaldr or dvaliðr)

1. to delay
2. (transitive, of time) to wait, stay

Conjugation

Conjugation of dvelja — active (weak class 1)

infinitive	dvelja
present participle	dveljandi
past participle	dvaldr, dvaliðr
indicative	present	past
1st-person singular	dvel	dvalda
2nd-person singular	dvelr	dvaldir
3rd-person singular	dvelr	dvaldi
1st-person plural	dveljum	dvǫldum
2nd-person plural	dvelið	dvǫlduð
3rd-person plural	dvelja	dvǫldu
subjunctive	present	past
1st-person singular	dvelja	dvelda
2nd-person singular	dvelir	dveldir
3rd-person singular	dveli	dveldi
1st-person plural	dvelim	dveldim
2nd-person plural	dvelið	dveldið
3rd-person plural	dveli	dveldi
imperative	present
2nd-person singular	dvel
1st-person plural	dveljum
2nd-person plural	dvelið

Conjugation of dvelja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	dveljask
present participle	dveljandisk
past participle	dvalzk, dvalizk
indicative	present	past
1st-person singular	dveljumk	dvǫldumk
2nd-person singular	dvelsk	dvaldisk
3rd-person singular	dvelsk	dvaldisk
1st-person plural	dveljumsk	dvǫldumsk
2nd-person plural	dvelizk	dvǫlduzk
3rd-person plural	dveljask	dvǫldusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	dveljumk	dveldumk
2nd-person singular	dvelisk	dveldisk
3rd-person singular	dvelisk	dveldisk
1st-person plural	dvelimsk	dveldimsk
2nd-person plural	dvelizk	dveldizk
3rd-person plural	dvelisk	dveldisk
imperative	present
2nd-person singular	dvelsk
1st-person plural	dveljumsk
2nd-person plural	dvelizk

Descendants

• Icelandic: dvelja
• Norwegian Nynorsk: dvelja, dvelje (e-infinitive); dvele
• Swedish: dvala
• Danish: dvæle
  • Norwegian Bokmål: dvele

References

• “dvelja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press